In onze vorige tijdreis post waren we ongeveer aanbeland in 1983, na die bewuste vergadering in café Nivoo in de Vesaliusstraat, en was Rugbyclub Leuven (bijna) een feit met Patrick T’Seyen als allereerste voorzitter.
Na een paar vergaderingen met het nodige gerstenat werden wat stappen gezet, en kwam de noodzaak voor een bestuur. Onze voorvaders kozen voor 5 bestuurders, want oneven was goed ingeval van onenigheid. Naast Patrick was er Danny Van der Sande als schatbewaarder (zo heette dat toen, alhoewel er weinig te bewaren viel), en werd nog een secretaris gezocht. Er werd even gerekend op Raymond, een stamgast van de Nivoo, maar dat bleek al snel niet te werken, en kwam Luc Van Bockstal, toen kotgenoot van Danny, mee in het verhaal. Luc zou de secretarisfunctie bekleden van 1983 tot 2022, 39 jaar dus, en is daarmee het langst zetelend bestuurslid in onze clubgeschiedenis.
De discussies die gevoerd werden rond de clubkleuren, lichtblauw-donkerblauw of mauve-blauw, dateren ook van die beginperiode, en de legende leert ons dat de allereerste truitjes lichtblauw-donkerblauw werden ingekleurd door een bestuurslid dat… kleurenblind bleek te zijn.
Om centjes in het laatje te brengen werden stickers gemaakt, bedrukt met een bizon, en gesponsord door Luc Doms, toenmalig eigenaar van café In Den Boule in de Augustijnenstraat, die later ook de allereerste wedstrijdshirts sponsorde. Het is dankzij die samenwerking dat ook het allereerste clublogo ontstond – een dik boule ventje met rugbybal in de hand, en een lichtblauw-donkerblauw gestreept truitje aan.
Mocht je dit dus lezen en per toeval nog ergens zo’n bizon sticker weten hangen, of je hebt er nog eentje, aarzel niet en contacteer ons!
