Een ganse match sterk zijn, druk zetten na kick-off en de betere ploeg zijn, veel kansen creëren, en dan maar nipt gelijk spelen op de valreep (24-24), dit overkwam de senioren van RCL 1 deze zondag 8 april 2018. Nadat RCL 2 demonstratief de duidelijk sterkere ploeg was, tijdens de eerste match, en dit wist te concretiseren in een mooie eindstand (49-24), ging het RCL 1 wat moeilijker tijdens hun treffen.

Gelijk spel, en het heeft niet veel gescheeld…om te verliezen. Hoe komt dat? Zelfanalyse dringt zich op voor elke speler individueel. Maar ook collectief mist de afwerking finesse. De laatste loodjes wegen het zwaarst, ook al zijn ze soms zo klein. Ondertussen danken we nederig Mons dat ze even slecht speelden, en voor de 2 punten die ons 1 punt ademruimte geven in het klassement. Dat heet de randjes er af lopen.

Eigenlijk heeft ons probleem van bijna-winst te maken met zelfdiscipline. Het fundament van elke groep die wil winnen is samen trainen. Waren we er wel allemaal? Hier volgt dan meestal de spreekwoordelijke loden stilte. Voor rugbyspelers die floreren binnen een gestructureerde contactsport, zoals ook daar zijn judo, aikido en jiujitsu, moet men weten dat die sporten heel veel training vergen en een relatief klein aantal wedstrijden kansen geven op een succesvol seizoen. Ze draaien vooral om het respecteren van rituelen, discipline is er een essentieel deel van een mooi sportresultaat. Mooi, maar o zo moeilijk…mentaal vooral.

Dat is helemaal iets anders dan pakweg voetbal, waar per week tegenover een uur training vaak ook een wedstrijd staat. Voetbalwedstrijden zijn trouwens niet bepaald gestructureerde situaties. Zeker voor iemand die moet leren om zelfdiscipline aan de dag te leggen, is het niet de beste start. Dus, laat ons ALLEN gedragen als rugbyspelers. Grijp elke kans zodat er SAMEN getraind kan worden. Goede tradities zijn als goede wijnen, dingen die jaren nodig hebben om te rijpen. RCL als club is jong, maar we zijn zeker op de goed weg. Weet, de aanhouder wint nog steeds!

Waarom bovenstaand pleidooi? Wel, omdat de buit nog niet binnen is. Anderlecht heeft Mons overduidelijk verslagen, en zich zodoende weggespeeld uit de degradatiezone. Coq Mosan staat terug op 1 na het verlies van Oudenaarde tegen – nota bene – Charleroi. Laat dit juist onze tegenstander zijn op 29/4… Anderlecht, Charleroi, Mons en Leuven…kunnen theoretisch nog altijd 8ste eindigen. Laten we dit toch niet gebeuren. Een beetje trots mag wel, dus allen op training voor de laatste 2 matchen.

Als ik onze senioren zie spelen, haat ik soms dat wijfelen, die eeuwige onzekerheid. Heb zelfvertrouwen, bouw en werk daaraan de laatste trainingen van het seizoen. Het zit er dus in, maar het moet er nog uitkomen. Zelfanalyse is het sleutelwoord, maar er zijn groeimogelijkheden. Jawel, die zijn er met hopen. Dus dinsdag en donderdag komen trainen, zeker het weer nu wat beter wordt, mogen we ons niet laten kennen. 22 april uit tegen Anderlecht kan winst wonderen doen, en de nodige levensruimte geven in 2Div voor volgend seizoen door te kunnen starten vanop de 5de plaats. Nr 5 start tegen Nr 6, en dat is gemakkelijker dan Nr 3 tegen Nr 8 ! Werk aan de winkel, mannen!

Tot slot kunnen we dan nog uitbollen op 20 mei met een vriendschappelijk match tegen het ‘touring’ team van Delft. Op 2 juni is er dan een laatste match tegen een UK touring team. Ondergetekende offreert een BBQ aan de aanwezigen op 2 juni als er gewonnen wordt tegen Anderlecht op 22/4 en tegen Charleroi thuis op 29/4. Maar weet dat motivatie altijd van 2 kanten komt!

Welgemeende sportieve groet,         

Jan COUPE